Siostry Serafitki od początku poświęcają się trosce o ubogich i cierpiących.

Jako Zgromadzenie franciszkańskie w swojej posłudze kierują się słowami św. Franciszka z Asyżu, który powiedział: "Błogosławieni są ci, którzy tak bardzo miłują drugiego, który jest chory i nie może im odwzajemnić się". Służebnica Boża Matka Małgorzata Łucja Szewczyk - Współzałożycielka Zgromadzenia, zapoczątkowała opiekę nad osobami ubogimi w Oświęcimiu już w 1895 roku. Zakład nazywano wtedy "domem ubogich" lub "przytułkiem".

Od 1990 roku dom funkcjonuje jako Zakład Opiekuńczo-Leczniczy o specjalności opieka długoterminowa. Przeznaczony jest dla pięćdziesięciu pań, nad którymi opieka sprawowana jest całodobowo. Jak mówią Konstytucje Sióstr Serafitek: "Pracę wśród ubogich i chorych uważamy za szczególny dar Boga dla naszego Zgromadzenia. Staramy się służyć im wielkodusznie, z szacunkiem i wdzięcznością za to, że niosąc im pomoc, możemy pomagać cierpiącemu Chrystusowi."

Matka Małgorzata Łucja Szewczyk urodziła się na Wołyniu w 1828 r. Była osobą wrażliwą na działanie Boże i potrzeby bliźnich. Szukając drogi swego życia odważnie włączała się w pomoc potrzebującym. Wyraźnym znakiem świadczonego przez nią miłosierdzia była dwuletnia praca w Ziemi Świętej mająca na celu bezinteresowną opiekę nad chorymi i potrzebującymi pielgrzymami. Przemierzając drogi, którymi chodził Jezus zanurzona w paschalnej kontemplacji dostrzegała, jak Mistrz, najbiedniejszych i zagubionych. Żyjąc tak w nurcie Dobrej Nowiny odczytała swoje powołanie jako "siostrzyczka ubogich".

Po powrocie do Polski rozpoczęła realizacje swoich postanowień. Ok. 1880 r. udała się do Zakroczymia, aby odprawić rekolekcje pod kierunkiem bł. Honorata Koźmińskiego - kapucyna. Otworzyła swe miłosierne serce szczególnie na ludzi starszych, opuszczonych, bezdomnych. Zaangażowała się w opiekę i utrzymanie kilku staruszek wynajmując poddasze. Zafascynowana duchowością maryjna i franciszkańską z pokorą właściwą Oblubienicy Pana opatrywała rany, myła, żywiła swoje podopieczne. Nie wahała się iść po kweście, samej cierpiąc niedostatek. Radość i piękno jej życia świadczyły, że to wszystko czyniła z pobudek nadprzyrodzonych, w mądrości Jezusowych błogosławieństw.
Będąc Matką powstałego Zgromadzenia przez 20 lat odznaczała się prostotą i zawierzeniem wszystkiego Bogu. Jej apostolstwo było konsekwencja otwartości na znaki czasu. Poświęcając się starszym widziała też nędzę opuszczonych dzieci. Zakładała domy starców, ochronki domy dziecka. Posyłała siostry do szpitali i domy ubogich.

Ostatnie miesiące życia spędziła w domu zakonnym w Nieszawie, gdzie zmarła 5 czerwca 1905 r. Ciało jej pochowano na miejscowym cmentarzu. Od 1951 r. doczesne szczątki m. Małgorzaty znajdują się w kruchcie kościoła serafitek w Oświęcimiu. Jej proces beatyfikacyjny rozpoczął się w Krakowie 9 listopada 1993 r., a 15 czerwca 1996 r. akta procesu zostały przekazane do Rzymu. Matka Małgorzata będzie ogłoszona błogosławioną 9 czerwca 2013 roku w Krakowie Łagiewnikach.